Derby (Ντάρμπυ)
Ο πιο παλιός ορισμός για το «derby» είναι ο αγώνας ανάμεσα σε δύο γειτονικές ομάδες, σε συλλόγους που έχουν έδρα στην ίδια περιοχή.
Liverpool - Everton, Milan - Inter, Juventus - Torino, ΠΑΟΚ - Άρης, Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός και ούτω καθεξής. Συνεπώς, τα μόνα derbys που μπορεί να παίξει ο ΠΑΟΚ εν έτη 2016 είναι με τις γριές στο ποδόσφαιρο και με τα σκουλήκια στο basketball - σε volleyball και handball τι derby να παίξεις, χάνει το νόημα η λέξη.
Τέσσερα derbys όλα κι όλα σε μία χρονιά για τον ΠΑΟΚ, δηλαδή, εκτός αν κληρωθεί σε κάνενα Κύπελλο ή βρεθεί και στα play-offs με καποιά από τις παραπάνω ομάδες. Αν θέλουμε, όμως, να είμαστε ακριβείς, «ντέρμπι» κανένας δεν έδωσε ποτέ. Ούτε ο ΠΑΟΚ, ούτε κάποια άλλη ομάδα στην ιστορία, καθώς η λέξη προφέρεται «ντάρμπυ». Γιατί εμείς το προφέρουμε λάθος; Υποθέτω η απάντηση είναι η εξήγηση Πανούτσου για τις ξενόφερτες λέξεις, δηλαδή πως η ονομασία κάποιου ξένου στην Ελλάδα εξαρτάται από το πώς θα αναφέρει το όνομά του ο πρώτος δημοσιογράφος που θα το γράψει. Έτσι έγινε «Ρονάλντο» ο Χονάλντου, έτσι έγινε «Φορτούλα» ο Φούρτουλα, έτσι θα έγινε και το ντάρμπυ «ντέρμπυ». Άντε να το μαζέψεις τώρα, μετά από τόσες δεκαετίες λανθασμένης γραφής.
Κι εγώ το έμαθα σχετικά πρόσφατα. Ψάχναμε να πάμε στους Red Hot Chili Peppers, σε περιοδεία τους στην Αγγλία, επειδή είχε βρωμίσει πως ο Κίντις είναι στα τελευταία του και θα ήταν ίσως η τελευταία τους tournée. Μάρκετινγκ ήτανε, δεν πέθανε ο τύπος, μια χαρά τραγουδάει ακόμα, αλλά εμείς αγχωθήκαμε και πήγαμε να τους δούμε στα εξωτερικά. Παίρνω τηλέφωνο στην Τικετμάστερ στην Αγγλία, γκουντ μόρνινγκ και τα λοιπά, του ζητάω του εξυπηρέτηση πελατών να μου πει αν έχει εισιτήρια για συγκεκριμένες πόλεις ώστε να κανονίσουμε το ταξίδι. Μπέρμπινγκαμ, του λέω, σολντ άουτ. Μάντσιστερ, του λέω, σολντ άουτ. «Ντέρμπυ», του λέω. «Μπορείτε να επαναλάβετε;», λέει. «Ντέρμπυ». «Δε σας καταλαβαίνω». «Ντέρμπυ» ρε, λέμε, «Ντέρμπυ», τι δεν καταλαβαίνεις; Με συγχωρείτε, δεν έχω ιδέα σε τι αναφέρεστε. Ρε «Ντέρμπι», όπως λέμε «Ντέρμπυ Κάουντy», που έπαιζε ο Μπορμπόκης, γιου νόου Μπορμπόκις, ΠΑΟΚ πλέιερ, παίκτουρας, χι πουτ δε μπολ ιν δε νετ ιν δε φάιναλ γουίδ γάβρος, οφσάιντ, κλάιν μάιν, φορ-του ιν φιλαδέλφεια. «Φιλαδέλφεια δεν ξέρω», έλεγε ο τύπος, «δεν εξυπηρετούμε συναυλίες στο Γιουεσέι». Του είπα την ημερομηνία, τότε κατάλαβε τι εννοώ. Όου, όου, όου, γιου μιν Ντάρμπυ. Το Ντάρμπυ, εννοείτε, μου λέει.
Ρε ποιο Ντάρμπυ και Τέρενς Τρεντ Ντ' Άρμπυ, εισιτήρια έχει για τη συναυλία; Τίκετς πλιζ, ντου γιου χαβ τίκετς; Ναι, μου λέει, τίκετς μια χαρά, έχει κάτι τελευταία, 60 λίρες, τα θες; Τα θέλω. Και κλείνουμε τα εισιτήρια να πάμε στο Derby που αυτός ο βλάχος το έλεγε Ντάρμπυ, κοίτα πού πέσαμε, λέω στη σύζυγο, σε καμιά Ινδία θα πήρα και θα το έχει τυπογραφικό λάθος ο Μαχαντραμάντ που απάντησε, θα το γράφει Darby στα χαρτιά του. Αμ δε.
Βγάζουμε εισιτήρια από το ΚΤΕΛ Λονδίνου για την πόλη, Ντάρμπυ το έλεγε η ταμίας. Φτάνουμε στην πόλη, Ντάρμπυ το έλεγαν το γήπεδο. Μιλούσαν κάτι περίεργοι δίπλα μας που πίναμε μπύρες, όλο για την Ντάρμπυ Κάουντυ έλεγαν. Ντάξει, δεν μπορεί να πέφτουμε συνέχεια σε βλάχους, κάτι παίζει με τη συγκεκριμένη λέξη, εμείς μάλλον κάνουμε λάθος. Αλλά και τι φταίμε εμείς, «το χρυσό ντέρμπυ της ΙΟΝ» έλεγε η διαφήμιση, δεν έλεγε «το χρυσό ντάρμπυ». Και τώρα που γράφω το κείμενο, το «ντέρμπυ» το θεωρεί σωστό, στο «ντάρμπυ» μου βγάζει κόκκινη γραμμή, πως είναι ντεμέκ λάθος, ολόκληρη Μάικροσοφτ χαμπάρι δεν έχει για το πρόβλημα.
Ανεβαίνουνε κάτι φλωράκια αμερικανάκια πριν τους Chili Peppers, βγαίνει ο τραγουδιστής και φωνάζει: «Χελόου Ντέρμπυυυ»! Μούγκα από κάτω, σαράντα χιλιάδες κόσμος ούτε ένας δεν απαντάει. Σαν να μην υπάρχουνε στη σκηνή πέντε άτομα, απίστευτο κλάσιμο. Κάτι του φωνάζει ένας από το πλάι, που ήμασταν πρώτη μούρη και όλα τα παρακολουθούσαμε, ξαναφωνάζει: «Χελόου Ντάρμπυυυ»! Και γίνεται χαμός. Εκεί το σιγουρέψαμε το πράμα. Από 'δώ και πέρα, θα το λέμε σωστά. Θα το μάθουμε σε όλους, τώρα που το ανακαλύψαμε, το ντάρμπυ του Βορρά, Άρης - ΠΑΟΚ. Εμείς θα ξαναφέρουμε στα γήπεδα το «ντάρμπυ».
Με την πρώτη ευκαιρία το εφάρμοσα. Έλεγαν στην παρέα ξέρω 'γώ για το Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός εκείνης της χρονιάς, πετάγομαι εγώ, «ναι, το ντάρμπυ των αιωνίων, τι ώρα παίζουνε αύριο»; Με κοιτάνε όλοι τους κάπως περίεργα, ρε μαλάκα, τι είπες, για ξαναπές το. «Λέω, αύριο δεν είναι το ντάρμπυ»; Ποια Μπάρμπι, ρε καμένε, τι ήπιες πάλι; «Το ντέρμπυ, λέω, τι ώρα είναι, τι ακούσατε εσείς». Α, το ντέρμπυ, στις εφτάμισι παίζουνε.
